NEW MAITHILI SONG || TOHAR ROOP || SANTOSH SANU & RADHA PANDEY || LATEST...

राजपामा पदाधिकारी थप्न होडबाजी

बैशाख ५ गते राजधानीमा आयोजित एक विशेष भेलाबाट मधेस केन्द्रित छ वटा दलहरु मिलेर राष्ट्रिय जनता पार्टी(राजपा) गठन भएको हो । दलहरु मर्ज भई बनेको एकिकृत राजपाभित्र हाल पदाधिकारी थप्ने होडबाजी नै चलेको छ । पहिलेका छ वटै दलपिच्छे ३–४ जनाजति गरि २४ जना वरिष्ठ उपाध्यक्ष नियुक्त गरिसकिएको छ । त्यस्तै,उपाध्यक्ष मात्रै ४० जना बनाइएको छ । कोषाध्यक्ष र सहकोषाध्यक्ष गरि १० जना पुगेका छन् । पहिलेको सद्भावना पार्टीको मात्रै ५ जना महासचिव बनाइएको छ । यो संख्यालाई उछिन्नदै नेपाल सद्भावना पार्टीले आठ वटा महासचिव आफ्नो तर्फबाट बनाएको छ । जिल्लास्तरका अधिकांश नेताहरु केन्द्रिय पदाधिकारी बनि बनाइएको छ । पहिलेका केन्द्रिय पदाधिकारीलाई जानकारी नै नदिई धमाधम केन्द्रिय प्रतिनिधिको छनौटप्रति राजपाका केही नेताहरु आक्रोशित समेत बनेका छन् । विभिन्न संचारमाध्यमहरुमा तिनीहरुको आक्रोसपूर्ण अभिव्यक्तिहरुले त्यसको पुष्टि थोरबहुत गरेकै छ । राजपा स्रोतका अनुसार पार्टी माओवादी केन्द्रको जस्तै जम्बो केन्द्रिय समिति बनाउन थालेकोले अगामी दिनहरुमा पार्टी चलाउन कठिन हुनसक्छ । वरिष्ठताको विवाद त राजपामा छँदैछ । सही समयमा सही निर्णय गर्न नसक्दा कार्यकर्ताहरु रुष्ट र निराश बन्न थालेको एक केन्द्रिय पदाधिकारीले बताए ।

मिथिला क्षेत्र मेँ नटवरलालक हालीमुहाली

DINESH YADAV

१९८६–१९९५ धरि हम दरभंगा मे बितेलौह । मारवारी कलेज सँ इन्टर केला के बाद सिएम साइन्स कलेज में हमर नामांकन भेल । एही कलेज में श्रीरामपुर दरभंगा के विनोद मिश्र (विद्यार्थी) नेता सँ हिमचिम बढल । नेता साथी पाबी हम बढ हर्षित भेलौह । एक दिन ओ कहलैत जे बाबा बैजनाथ झा मिथिला राज्य के आन्दोलनक लेल महाराज लक्ष्मेश्वर सिंह मेमोरियल कलेज में बैसार केने छथि , चलु हम सभ । मैथिली के अपन माय के बोली ठानि हम हुन्का साथ ओतए पहुँच गेलौं । विद्यार्थी सभहक उपस्थिति निक रहए । विनोद जी हमरा कहलैत जे आजुक बैसार मे बेसी बाभन भ गेलए, अहा गैर–बाभन छि, प्रतिनिधि के रुप मे रह पडत । हम ‘हाँ’ कहि देलियै । तकर बाद विनोद जी के नेतृत्व मे सज्जन चौधरी, अवधेसकुमार झा, बच्चाजी, बौआजी झा, मनोरञ्जन ठाकुर, दिग्विजय झासहित बहुत रास मित्र लोकन्हि संगैह बेर–बेर मिथिला राज्य के लेल विद्यार्थी आन्दोलन मे सरिक भेलौह । आन्दोलनक क्रम में बाबा बैजु झा संग मात्र एक बेर साक्षात्कार भेल रहए । हुनक ओजपुर्ण अभिव्यक्ति आ जोशगर भाषण हमरा मोही लेले रहए । हम क्रान्तिकारी मिथिला आन्दोलन में सक्रिय भँ गेहौह । मुदा हमर क्रान्तिकारिता बेसी दिन नए टिकल, कारण जे ओतेह गैर–ब्राहमण के दोसर दर्जा के आदमी जका व्यवहार होमे लागल । कार्यक्रम सभ मे जेनाइए हम छोडि देलौह । मुदा मैथिली भाषाप्रति के हमर मोह भंग नए भेल छल, अखनौ नए भेल अछि । तँई हमर दरभंगा मे रहती काल आकाशवाणी दरभंगा सँ प्रसारण होमेवाला कृषि कार्यक्रम मे ‘खुरखुर भैइया’ के सुनैत रहौं, मैथिली के गीतनाद हमरा बड निक लागैत अछि । बाद मे खुरखुर भैइया के कार्यक्रम मे प्रतिक्रिया आ मैथिली गीतक फरमाईस पत्र पठबति छलौह । ई क्रम आठ वर्षधरि जारी रहल । स्वदेश नेपाल फिर्ला के बाद राजधानी सँ प्रसारित एकटा एफएम में सेहो मैथिली मेँ पत्र पढाबे लगलौं ।  इन्जिनियरिङ कलेज मे एक गोटा मैथिली कविता गोस्टि के आयोजन नियमित रुप मे करैत रहए, ओहू मे हमर सक्रियता किछु दिन निके रहल । ओतेह मैथिली मे गितो गेने रही हम । २०५२ साल मे रेडिया नेपाल मे मैथिली भाषा मे गीत सेहो गेने रही हम । ओतैह किछ अउर मैथिली भाषी सँ सम्पर्क बढ्ल । मुदा जतेक भेटल किछु अपवाद के छोडि दिऔ त सभटा ठगे भेटल । ओकर वाद हम अपन डेग रसे रस पछा करए लगलौह । एही बीच मे वागमति मे बहुत राश जल बहि चुकल अछि । नटवरलाल सभ सेहो बढि गेल अछि । सबटा के अपनेटा मात्र सुझ लगलए । आजु २५ वर्ष बित गेल मुदा मिथिला आ मैथिली ठामेठाम अछि । हाmँ एही क्षेत्र मे संचार माध्यम मे बृद्धि के कारण प्रचारप्रसार मे बढोतरी जरुर भेल छईक । किछु गैर–ब्राहमण के छोडि अतिबाद ब्राह्मणवादी सभ मैथिली आ मिथिला के नाम मे ठिकेदारी मे जुटल देख मोन कलुषित भँ जाएत छईक । आब फेर मिथिला आन्दोलनक बात भँ रहल अछि, मुदा हमर मन मे एकेटा जिज्ञासा सदैब रहलए जे कि मैथिली ब्राह्मणवादी सोच रखनिहार लोकन्हि के मात्र थिकैह ? आन मिथिलावासी ओकर पछुवा मात्र छैक ? यदि नए, त एकैह जाति विशेषक परिहन के किएक मिथिला के शान ब्राह्मणवादी सभ मानि रहल छैक आ ओकेरे प्रचार मे अपन ऊर्जा किएक फुँइक रहल छैक ? २५ वर्ष के दौरान मे हमरा सम्पर्क मे आजुधरि दलित या सिल्पीकार, मुस्लिम समुदाय के प्रतिभा सभ मैथिली साहित्य आ आन विषय मे किएक नए उभरि के आएल छैक । भँ सकैत अए जे हम गल्ति कही रहल छि । मुदा ई एकटा यथार्थ आ यक्ष प्रश्न आजुक दिन मे मिथिलावासी के समक्ष मुँह बोने ठाड अछि । कि मैथिली आ मिथिला व्यापार करबाक सामग्री छि, जे किछु लोग एकरा अपन चाँदी कटाई के विषय बनबैति आबि रहल अछि ।
अन्त मे, मिथिला आ मैथिली के जोडबाक अछि त ओछपन आ दरिद्र मानसिकता सभ के त्यागि आगा बढए पडत , नई त मिथिला के नाम पर नेमचुस दए फुसलाबय बाला सभ के कोनो कमी नए छैक । सचेत आ सावधान रही आगा बढी, जातिपाति के अलग राखि अग्रगमन दिश जौ नए पढव त मिथिला माय हक्कन सदैब एहिना कानैति रहती । जय हो ।

एउटै व्यापारबाट अर्बपति

 - दिनेश यादव(DINESH YADAV)- काठमाडौं ----

कुनै पनि व्यापार थप फस्टाउनका लागि तीन कुराहरू आवश्यक पर्ने भनेर हामीलाई सिकाइन्छ । पहिलो : कयौं ग्राहकसँग अपिल गर्नु, दोस्रो : अरूभन्दा फरक उत्पादनमा केन्द्रित हुनु र तेस्रो : नयाँ–नयाँ वस्तुहरू बजारमा ल्याइरहनु । तर, वास्तवै के यी तीन कुरा अन्तिम सत्य हुन् त ? अमेरिकी अखबार ‘फोब्र्स’ को ४ सयजना अर्बपतिको सूचीलाई विश्लेषण गर्दा योभन्दा फरक र नयाँ तथ्य फेला परेको छ । 

अर्बपति बनेकाहरूको रुझान र प्रवृत्ति हेर्दा व्यापारमा विविधिताको तुलनामा विशिष्टतालाई उजागर गरेको छ । अर्थात् कुनै एउटा व्यापारमा केन्द्रित भई अगाडि बढ्दा अपेक्षा गरेभन्दा बढी सफलता हासिल भएको पाइएको छ । ‘फोब्र्स’ सूचीमा समावेश विश्वका अधिकांश सफल र धनाढ्यहरू आआफ्ना एउटै कारोबारमा अतिकेन्द्रित र विशिष्टताका साथ अघि बढेको पाइएको छ । फेसबुक र मिन्ट कम्पनीमा एकजना कर्मचारी नोआह कागनले तयार पारेको विश्लेषण/रिपोर्टले त्यस्तै देखाएको छ । कागनले तयार पारेको रिपोर्टमा आधारित भई ‘बिजनेस इन्साइडर’ अनलाइनले सार्वजनिक गरेको विश्लेषणले व्यापारमा विविधताको साटो विशिष्टताका साथ एउटैमा केन्द्रित भएकाहरू बढी सफल भएको पुष्टि गरेको छ । 

उक्त अनलाइनले आफ्नो विश्लेषणलाई थप प्रस्ट्याउन विश्वका तीन अर्बपतिको उदाहरण पनि प्रस्तुत गरेको छ । सुरुमा वारेन बफेट, मार्क जुकरबर्ग र फिल नाइटलाई आफ्नो उदाहरण बनाएको छ । यी तीनजना अर्बपतिहरूको व्यापार अन्य विभिन्न उद्योग/कम्पनीबाट चम्के पनि सुरुमा तिनीहरूको एउटै मात्र व्यापार थियो । त्यसैमा तिनीहरू बढी केन्द्रित भई धन आर्जन गरेका थिए । अर्थात् तीनजना पहिले एउटै व्यापारलाई आआफ्नो च्यानल वा रणनीति बनाएर अघि बढेका थिए । वारेन बफेट बर्कसायर हाथावेमा लगानी गरी ७३ दशमलव २ अर्ब अमेरिकी डलरको सम्पत्ति बनाए भने जुकरबर्ग फेसबुकबाटै ६१ दशमलव ७ अर्ब अमेरिकी बराबरको धन जोड्न सफल भएका थिए । त्यस्तै नाइक कम्पनीकै कारण फिल नाइटले २४ दशमलव ३ अर्ब अमेरिकी डलर बरोबरको सम्पत्ति बनाएका थिए । 

अर्को कुरो अर्बपतिहरू झनै अर्बपति हुनुको कारणचाहिँ तिनीहरू मानिसको आवश्यकतामा केन्द्रित भएर अघि बढ्नु पनि हो । विशिष्ट क्षेत्रमा अतिकेन्द्रित रणनीतिहरू बनाएर अघि बढ्दा व्यापार थप फराकिलो बन्छ । तर, धेरै मानिस ठान्छन्, विविधता (एकैपटक धेरै व्यापार) ले कुनै पनि व्यापारलाई विस्तार गर्नमा सहयोग पुर्‍याउँछ । विविध व्यापार र उद्योगको विपक्षमा रहेकाहरूले यसलाई अस्वीकार गरेका छन् । उनीहरू भन्छन्, ‘यसो गर्नु भनेको उद्यमीको सोचलाई विभाजित गर्नु हो । सोच डाइभर्ट भएको अवस्थामा सफलता हासिल गर्न कठिन हुन सक्छ ।’ यसको साटो एउटै व्यापारमा मात्रै केन्द्रित हुनुलाई उनीहरूले राम्रो भनेका छन् । विविधतामा विश्वास गर्ने उद्यमी र व्यावसायीहरूले धेरै कुरा सही तरिकाले गर्न सक्तैनन् । 

अनलाइनले अर्को उदाहरणका रूपमा स्टेभ जब्सलाई अघि सारेको छ । उसले जब्सले एप्पललाई कसरी बचाए ? भनेर आफ्नो विश्लेषणमा बेलिविस्तार गरेका छन् । अनलाइन लेख्छ : सन् १९७६ मा ‘एप्पल आई’ को सुरुआत एउटै मात्र उत्पादनबाट भएको थियो । कम्पनीको विस्तार भएपछि एप्पल टोलीले विभिन्न बजारहरूलाई लक्षित गरी नयाँ ब्रान्डहरू ल्याउन सफल भयो । सन् १९९१ मा म्याकिन्तोस क्वाद्राको बजार उच्च विन्दुमा रह्यो । त्यसपछि सन् १९९२ मा परिवारलाई लक्षित गरी म्याकिन्तोस फरफर्मा सेरिज कम्पनीले ल्यायो । त्यस्तै सन् १९९३ मा मिड–रेन्जको म्याकिन्तोस सेन्ट्रिस लाइन पनि ल्यायो । यी उत्पादनहरू परिचयात्मक यन्त्रका रूपमा विभिन्न मूल्य विन्दुमा बिक्री भएका थिए । कम्पनीको सुरुमा विभिन्न सेग्मेन्ट बजारमा ल्याउने लक्ष्यका साथ अघि बढेको थियो । तर, त्यो सम्भव हुन सकेन । 

तीनवटा उत्पादनहरू ९० को दशकमा ल्याए पनि त्यसले अपेक्षा गरेअनुरूपको लाभ कम्पनीलाई प्राप्त हुन सकेन । फेरि यी उत्पादनहरू त्यस बेला ल्याइएको थियो, जब विश्वव्यापी रूपमा कम्प्युटरलाई स्वीकार गरिएको थिएन । किनभने उपभोक्ताहरूले यी उत्पादनहरूबीच फरक बुझ्न नसकेर कन्फुजनको अवस्थामा थिए । तीनैवटा उत्पादनलाई एउटै ठानेका थिए, उपभोक्ताहरूले । फलस्वरूप सन् १९९४ देखि १९९७ सम्म प्रत्येक वर्ष कम्पनी घाटामा गएको थियो । सन् १९९७ मा मात्रै कम्पनीले ७ सय ८ मिलियन अमेरिकी डलर घाटा बेहोर्नुपरेको थियो । तर, कम्पनी आफ्नो यही उत्पादनमा केन्द्रित रह्यो, अन्य व्यापारमा हाम फालेन । 
आफ्नो विशिष्टता जोगाउनका यी उत्पादहरूलाई जीवितै बनाउने सोचमा कम्पनी रहेको थियो । यसै क्रममा आफ्नो घाटा जोगाउन सन् १९९७ मा कम्पनीले स्टेभ जब्सलाई भित्र्यायो । तत्कालै स्टेभले आवश्कताहरूमा केन्द्रित भई काम गर्न थाले । जब्स कम्पनीमा पुनप्र्रवेशअघि एप्पलका एक दर्जनजति विभिन्न मोडलका कम्प्युटर बजारमा थिए । तर, सन् १९९८ मा एप्पलका चारवटा मोडलहरू पावर म्याकिन्तोस जी ३, म्याकिन्तोस सर्भर जी ३, पावरबुक जी ३ सेरिज र आइम्याक जी ३ बजारमा रहेका थिए । 

आफ्ना यी उत्पादनहरूमा अतिकेन्द्रित भएपछि कम्पनीको नाफा ३ सय ९ मिलियनसम्म पुग्यो । जब्सले आफ्नै भनाइलाई चरितार्थ गर्न कम्मर कसेर लागेपछि उनी एप्पल कम्पनी जोगाउन सफल भएका हुन् । उनले एउटा अन्तर्वार्तामा भनेका थिए, ‘धेरै मानिसले काममा केन्द्रित हुनुलाई आफूले पाएको कामलाई ‘सही’ भन्नु मात्रै भएको ठान्छन् तर यो सधैं लागू नहुन सक्छ । त्यसैले ‘नो’ भन्न सक्नुपर्छ । ‘नो’ शब्दले सयौं नयाँ विचारहरू ल्याउन सक्छ, जसले मानिसलाई सफल बनाउँछ ।’ जब्सको ‘नो’ शब्दले कम्पनीलाई पुनर्जीविन दिन सफल भएको हो । 
अन्त्यमा, धेरै मानिस आफ्नो व्यापारलाई विस्तार गर्न नयाँ सोच वा तरिकाको खोजीमा अनावश्यक समय र ऊर्जा खर्च गर्छन् । त्यो ठीक नभएको विश्लेषण गरिएको छ । किनभने एकैपटकमा धेरै व्यापार थाल्दा कुनै पनि उद्यमी/व्यापारीसँग पहिलेदेखि भएको व्यापारमा केन्द्रित हुन असम्भव हुन्छ । घाटा लाग्यो भनेर केही उद्यमीहरू अन्य व्यापारमा हात हाल्छन् । अझ एकैपटकमा धेरै व्यापारमा हाम फाल्नेहरू पनि भेटिन्छन् । हुन त कहिलेकाहीँ यसमा सफलता पनि प्राप्त हुन सक्छ तर बढी असफलता नै हात पर्छ । (असार १०, २०७४,KANTIPUR DAILY) (एजेन्सीहरू)

 http://kantipur.ekantipur.com/news/2017-06-24/20170624084536.html

अर्बपति गेट्स र बफेटको अनौठो बानी

• दिनेश यादव(DINESH  YADAV)

परिश्रमले मात्रै व्यक्ति सफल हु“दा हुन् त केही व्यक्ति जीवनभर मिहिनेत गर्छन, सफल हुन्नन् । धनाढ्य बन्ने कुरो त झनै टाढाको भइहाल्यो। परिश्रमस“गै सानासाना उपाय अपनाएरै केही मानिस थोरै समयमा धनाढ्य भने बनेका छन् । ती उपायहरूमध्ये पुस्तक पढ्नु पनि एक हो । सीपका विकासमा पुस्तकहरू सहयोगी हुन सक्छन् । विश्वका अर्बपतिहरूले समेत आफ्नो व्यापार र उद्यमशिलतामा सफलता प्राप्त गर्न पुस्तकहरू पढ्ने गरेका छन् । बिल गेट्स र वारेन बफेटजस्ता अर्बपतिको त पुस्तकस“ग लगावै छ । धनाढ्यहरू जतिसुकै व्यस्त भए पनि पुस्तक पढ्न भने छाडदैनन् । यी त्यस्ता पुस्तकहरू हुन्, जुन एकपटक पढिसकेपछि पनि उनीहरू फेरि फेरि पनि पढ्ने गर्छन् ।

किनभने हरेकपटक तिनले पुस्तकहरूबाट केही नया“ कुरा सिक्ने गरेका हुन्छन् । बिल गेट्सलाई नचिन्ने मानिस सायदै भेटिएला । हाल उनी विश्वकै सबैभन्दा ठूला अर्बपति हुन् । ‘फोब्र्स’ को यो वर्षको अर्बपति सूचीमा उनी पहिलो स्थानमा छन् । बिल एन्ड मेलिन्डा गेट्स फाउन्डेसनका सहसंस्थापक बिल गेट्सको कुल सम्पत्ति ८८ दशमलव ७ अर्ब अमेरिकी डलर (रियल टाइम ३० जुन २०१७) रहेको छ । संसारकै सबैभन्दा ठूलो निजी च्यारेटेबल फाउन्डेसनका मालिकसमेत रहेका उनको संस्थाले मानिसको जीवन बचाउने र विश्वव्यापी रूपमा स्वास्थ्यमा सुधार गर्ने अभियानमा सक्रिय छ । उनको संस्थाले पोलियो निवारणका लागि रोटरी इन्टरनेसनलस“ग मिलेर काम गर्दै आएको छ । ‘फोब्र्स’ को विश्वका अर्बपतिहरूको सूचीमा उनी १८ जनाभित्र विगत २३ वर्षदेखि पर्दै आएका छन् । सन् १९७५ मा पउल एलेनले स्थापना गरेको सफ्टवेयर कम्पनी ‘माइक्रोसफ्ट’ का उनी बोर्ड सदस्य हुन् । अघिल्लो वर्षको अन्त्यतिर गेट्सले २० अन्य व्यक्तिस“ग मिलेर १ अर्ब अमेरिकी डलर बराबरको ‘ब्रेकथ्रु इनर्जी इन्भेस्टमेन्ट फन्ड’ को घोषणा गरेका थिए । ६१ वर्षीय उनी हावार्ड विश्वविद्यालयबाट ‘ड्रप आउट’ भएका थिए । सानो छ“दा उनी किताब पढ्नमा धेरै समय खर्चिन्थे । यो बानी थाहा पाएरै उनका बुबाले डिनर टेबलमा नया“–नया“ पुस्तकहरू राखिदिने गर्थे । पुस्तक पाएपछि गेट्स हुरुक्कै हुन्थे । हाई स्कुलमा उनले आफ्ना साथी पउल अलेनको पावर प्लान्टबारेको प्रोग्रामिङमा सहयोगीको भूमिका निर्वाह गर्ने अवसर पाएका थिए ।  

उनीस“ग जोडिएको अर्को रोचक कुरो के छ भने जब उनी कतै घुम्न निस्कन्छन्, आफूस“ग अन्य वस्तुहरूको तुलनामा पुस्तकलाई सबैभन्दा पहिलो प्राथमिकतामा राख्छन् । पुस्तकका लागि उनीस“गै छुट्टै ब्याग हुने गर्छ । उनी ‘बिजनेस एडभेन्चर्स’ पुस्तकको चर्चा गर्दै भन्छन्, ‘यो व्यापारस“ग जोडिएका ती बेस्ट बुक्समध्येका हुन्, जो म आज पनि पढ्ने गर्छु । जोन बुरक्स आज पनि मलाई मन पराउने बिजनेस लेखकमध्येका एक हुन् ।’

बिल गेट्सलाई मन पर्ने पुस्तकमा लेखक थोमास पिकेट्टीको ‘क्यापिटल इन द ट्वेन्टी (फस्ट सेन्च्युरी’ पनि हो । उनले यो पुस्तक विश्वमा बढदो असमानता जस्तो समस्यास“ग जुध्न मार्गचित्र बनाउन सहयोग पुग्ने बताउ“छन् । विश्वव्यापी रूपमा यसबारे बहस चलाउनसमेत यो पुस्तक कारगर रहेको उनको भनाइ छ । त्यस्तै, नीति निर्माणमा समेत पिकेट्टीको

पुस्तक सहयोगी हुन सक्ने बिलको धारणा छ । बिल गेट्स १३ वर्षको छ“दै जेडी स्यालिङको पुस्तक ‘द क्याचर इन द राई’ पढेका थिए । यो पुस्तकबारे उनी भन्छन्, ‘दोधारमा रहेका युवाहरूलाई त्यसबाट उन्मुक्ति दिलाउने गरी तथ्यहरू पुस्तकमा छन् ।’ यसैगरी ‘ग्रामी सिम्सियनका ‘द रोसी इफेक्ट’ उनलाई औधी मन पर्ने पुस्तक हो । उनले यो पुस्तकलाई मानिसहरूस“गको सम्बन्ध बढाउन र सही समयमा सही लगानी गर्ने ऊर्जाको सञ्चारमा सहयोगी भनेर प्रतिक्रिया दिएका छन् । विलेको ‘मेकिङ द मोर्डन वल्र्ड’ पुस्तकले उनलाई विश्वलाई राम्रो बनाउने उपायहरूको जानकारी दिएको एक अन्तर्वार्तामा उनले बताएका छन् । पुस्तकमा सिलिकन, काठ, प्लास्टिक र सिमेन्टमा प्रयोग हुने सामग्रीहरूका बारेमा जानकारी समेटिएका छन ।

पुस्तकमा औधी रुचि राख्नेमा वारेन बफेट पनि हुन् । आफ्नो व्यापार र लगानीमा सधैं सफल हुने उद्यमीमा पर्छन्, उनी । ८६ वर्षीया उनी बर्कसाएर हाथावेजका सीईओ हुन् । अमेरिकी अखबार ‘फोब्र्स’ का अनुसार बफेटको कुल सम्पत्ति ७५ दशमलव ९ अर्ब अमेरिकी डलर (रियल टाइम ३० जुन २०१७) रहेको छ । ‘ओमाहाका भविष्य निर्माता’ भनेर चिनिने उनी गिको, डुरासेल र डेरी क्विनलगायतका ६० भन्दा बढी कम्पनीका मालिक हुन् । एकजना अमेरिकी कांग्रेसम्यानका छोरा उनी ११ वर्षकै उमेरमा सेयर खरिद गरेका थिए भने १३ वर्षमै पहिलोपटक कर बुझाउन भ्याइसकेका थिए । उनी आफ्नो सम्पत्तिको ९९ प्रतिशत मानवकल्याण सेवामा लगाउने प्रतिबद्धता जाहेर गरिसकेका छन् । त्यसै अनुरूप उनले हालसम्म २८ दशमलव ५ अर्ब अमेरिकी डलर दान गरिसकेका छन् । ‘फोब्र्स’ को यस वर्षको अर्बपति सूचीमा उनी दोस्रा हुन् । बफेट आफैंले खोलेको व्यापारबाट अर्बपति बनेका हुन् । उनी अर्बपति भइसक्दा पनि अमेरिकी राज्य ओमाहास्थित नेब्रास्कामा सन् १९५८ मा ३१ हजार ५ सय अमेरिकी डलरमा खरिद गरेको आफ्नो पुरानै घरमा बस्छन् । उनले हावार्ड बिजनेस स्कुलमा पढ्न अस्वीकार गरी कोलम्बिया विश्वविद्यालयबाट अर्थशास्त्रमा स्नातकोत्तर गरेका हुन् ।

उनलाई सबैभन्दा बढी मनपर्ने पुस्तक बेन्जामिन ग्राहमको ‘द इन्टेलिजेन्ट इन्भेस्टर’ हो । सेयर बजारमा सफलतापूर्वक लगानी गर्ने मानसिकता बनाउने यो पुस्तकले उनलाई सहयोग गरेको उनी आफैं बताउ“छन् । भन्छन्, ‘पहिलोपटक लगानीकर्तालाई यो पुस्तक बुझ्न केही कठिन हुन्छ, किनभने यसमा वित्तीय शब्दावलीहरू जटिल खालका छन् ।’ यो पुस्तकलाई बुझ्न कठिन भए ‘द

इन्टेलिजेन्ट इन्भेस्टर’ को सय पृष्ठको सारांश पनि पढ्न सकिने सुझाव उनको छ । पुस्तकका लेखक ग्राहम र बफेटका बारेमा एउटा रोचक कुरो के छ भने कोलम्बियामा विद्यार्थी छ“दा ग्राहम उनका शिक्षक थिए । ग्राहमको इन्भेस्टमेन्ट क्सासेसमा बफेट मात्रै ‘ए प्लस’ ल्याउने विद्यार्थी थिए ।  

एउटा अन्तर्वार्तामा उनले भनेका छन्, ‘यो पुस्तक म पटकपटक पढ्न रुचाउ“छु । यसबाट मैले लगानी गर्ने धेरै उपायहरू सिकेको छु, यसको फाइदा मेरो पोर्टफोलियोमा समेत हेर्न सकिन्छ ।’ उनका अनुसार लगानीबाट प्रतिफल पाउनका लागि धेरै पढ्नुपर्छ । भन्छन्, ‘यो पुस्तक मेरा लागि भाग्य बनाउने ज्यावल पो बनेछ ।’ यसैगरी बफेटलाई मन पर्ने अर्को पुस्तक हो, बेन्जामिन ग्राहम र ड्याभिड एल डुडको पुस्तक ‘सेक्र्युरिटी एनालिसिस’ । उनी बेन्जामिनका चेला छ“दै यो पुस्तक कलेजमा पढेका थिए ।

व्यापारमा लगानी गर्ने अनेकौं टुल्स यसमा रहेकाले धेरैका लागि उपयोगी हुन सक्ने उनले भनेका छन् ।  उनले भनेका छन्, ‘हुन त यो पुस्तकमा पठनीय सामग्रीहरू धेरै समेटिएकाले बुझ्न र ती सबै पढ्न समय लाग्न सक्छ । भर्खरै लगानीमा हात हालेकाहरूलाई यो पुस्तकको ‘समरी गाइड’ पढ्न म सल्लाह दिन्छु ।’ पुस्तक ‘सेक्र्युरिटी एनालिसिस’ अल–टाइम वेस्ट सेलरमध्येको एक हो । लगानीकर्तालाई सफल हुन महŒवपूर्ण सीपहरू सिकाउने भएकाले सबैलाई यो पुस्तक पढ्न पटकपटक सल्लाह दिने गर्छन् । बफेटको अर्को मन पराउने पुस्तकमध्ये डेल कारनेगीको ‘हाउ टु विन फ्राइन्ड्स एन्ड इन्फ्युएन्स पिपल’ पनि हो । उनी आफ्नो कार्यालयको भित्तामा कलेजबाट प्राप्त भएका प्रमाणपत्रहरू झुन्ड्याउ“दैनन्, डेल कारनेजी कोर्स गर्दा पाएको सर्टिफिकेट र लेखकका महŒवपूर्ण भनाइहरू बालमा टा“सेका छन् । बफेटले यसबारे भनेका छन्, ‘डेल कारनेगीको लेखन र कोर्सले मेरो जीवनमै परिवर्तन ल्याइदियो ।’यसो त बफेटले आफैंले पनि पुस्तक लेखेका छन् । ‘बर्कसाएर हाथावे लेटर्स टु सेयरहोल्डर्स’ नामक पुस्तकमा उनले आफ्नो कम्पनी सफल हुनुको रहस्य र आफूले समय–समयमा लिएको निर्णयहरूको बेलिविस्तार गरेका छन् । यो पुस्तक उनले आफ्नो कम्पनीको वेबसाइटमा समेत निःशुल्क पढ्ने व्यवस्था गरेका छन् । तर, सबै सूचना र जानकारीहरू प्राप्त गर्न पुस्तकको हार्डकपी नै पढ्नुपर्ने सुझाव उनको छ । बफेटलाई लेखक फिलिप ए फिसरको ‘कमन स्टक्स एन्ड अनकमन प्रोफिट’ पनि मन पर्ने पुस्तकमध्येको एक हो । उनी यो पुस्तकबाट निकै प्रभावित छन् । भन्छन्, ‘म ८५ प्रतिशत ग्राहम र १५ प्रतिशत फिसर हु“ । मैले आफ्नो जीवनमा यी दुई लेखकका पुस्तकबाट धेरै कुरो सिकेको छु । यसमा उद्यमीका लागि आवश्यक पर्ने अधिकांश टुल्सहरू रहेको मैले पाएको छु । ती टुल्सहरू उपयोग गरेरै म सफल पनि भएको हु“ ।’(Published @ Kantipur on 1st July 2017)  (एजेन्सीहरू)

राजपाप्रति कड्किए निधि

गृहमन्त्रीबाट हट्ने बित्तिकै नेपाली कांग्रेसका प्रभावशाली नेता विमलेन्द्र निधि आन्दोलनरत मधेसी दलविरुद्ध एकाएक आक्रोसित भएका छन् । खासगरि राष्ट्रिय जनता पार्टी नेपालविरुद्ध एक अनलाइनसंगको अन्तर्वार्तामा उनी खनिएका छन । एकाएक उनको भाषा, शैली र राजपाप्रतिको आक्रोशित भनाई आउनुले धेरैलाई आश्चर्यमा पारेको छ । पूर्व गृहमन्त्री निधिले अन्तर्वार्तामा अभिव्यक्त गरेको भाषाले उनको राजपाप्रतिको आक्रोस सजिलै अनुभव गर्न सकिन्छ । लोकान्तर डट कममा जेठ ३० मा प्रकाशित अन्तर्वार्तामा उनले भनेका छन् ः राजपा नेपालभित्र आफै समस्या छ । राजपाको अहिलेसम्म केन्द्रीय समिति पनि बन्न सकेको छैन । विधान बनेको छैन । पदाधिकारीहरु पनि चयन भएको छैन । निर्वाचन आयोगमा दल दर्ताका लागि हुनुपर्ने आन्तरिक गृहकार्य नै गरिएको छैन ।.....वास्तवमा भन्ने हो भने स्थानीय तहको चुनाव लड्नका लागि राजपासंग उम्मेदवार नै छैन । अब उम्मेदवार नै नभएपछि चुनावमा आउने त कुरै भएन । त्यत्रो आन्दोलन गर्ने राजपाले स्थानीय तहमा सिट नै ल्याउने नभएपछि चुनावमा नआएको हो । राजपा नआएपनि असार १४ मै निर्वाचन हुन्छ । पूर्वमन्त्री निधिले आफ्नो अन्तर्वार्तामा भनेका छन्, ‘शुरुमा राजपाले दुई चरणमा निर्वाचन गर्नुहुन्छ भने हामी सहभागी हुन्छौ । त्यसैका लागि हामीले वैशाख ३१ र जेष्ट ३१ मा दुई चरणमा निर्वाचन घोषणा गर्यौ । त्यसपछि हामीले पहिलो चरणको निर्वाचन गर्यो । संघीय समाजवादी फोरम चुनावमा सहभागी पनि भयो । उता अन्य मधेसवादीहरुले राजपा नेपाल गठन गर्नु भयो । नोमिनेसनका लागि हस्ताक्षरको नमूना निर्वाचन आयोगमा दिने डेट नभएका कारण नोमिनेसनको डेट बढाइदिनु पर्यो भनेर उहाँहरुले भन्नु भयो । त्यसका लागि हामीले ऐन पनि संशोधन गर्यौ । फेरी दुई दिनअघि उहाँहरुले भन्नुभयो दल दर्ताका लागि पनि ऐन चाहियो । त्यो पनि संसदमा पारित भयो । अब राजपाका लागि हामीले यति गर्यो । अहिले एमाले र माओवादी मिलेर एउटा नयाँ पार्टी बन्यो भने के दल दर्ता र चुनाव चिन्ह सम्भव छ ?छैन नि । यति गुण गर्दा पनि राजपाले मानेको छैन ।
निधिले सहिदहरुको बारेमा भनेका छन्, ‘  मधेसवादी दलका नेताहरूले आफ्नो छातीमा हात राखेर भनून् कि जति शहीद घोषणा म गृहमन्त्री भएर गराएँ, त्यो सम्भव थियो रु साँच्चै भन्ने हो भने शहीदको परिभाषा नै अब स्खलित भएको छ । बिजुलीको करेन्ट लागेर निधन भएको, पानीमा डुबेर मृत्यु भएको जस्तोलाई पनि मैले शहीद घोषणा गरें । अब उहाँहरूले प्रस्ताव गर्नुभएकोमा नौजनालाई शहीद घोषणा गर्न बाँकी छ । अब दुर्घटनामा पनि मृत्यु भएकोलाई कसरी शहीद घोषणा गर्ने रु संयुक्त लोकतान्त्रिक मधेसी मोर्चाको तर्फबाट जम्मा १९ जना मान्छे थपेर प्रस्ताव गर्नुभएको थियो । ५८र५९ जनालाई शहीद घोषणा गरिसकेपछि प्रस्ताव थपेर ल्याउनुभयो । त्यो १९ मध्ये नौजनालाई गरिसकें । वीरगञ्जमा एकजना भारतीय नागरिक मारिएका थिए । भारतीय नागरिकलाई शहीद घोषणा गर्ने कि नगर्ने भन्ने समस्या आयो । कसैको निधन भएको छ भने उसप्रति समवेदना वा सहानुभूति हुनसक्छ तर सबैलाई शहीद घोषणा गर्न सकिन्न नि । यस्तो कार्यले मधेस आन्दोलनको गरिमासमेत घटेको छ ।

नेपालमा सुरक्षा व्यवस्था कमजोर

चुनाव नजिकिदै गर्दा मुलुकको विभिन्न भूभागमा आपराधिक घटना बढेको छ । २४ घन्टायता भएका सात वटा घटनाले मुलुकको सुरक्षा अवस्थालाई उजागर गर्न काफी छ । यसैबीच, सप्तरीमा सुरक्षा व्यवस्था कडा पारिएको समाचार आएको छ । तर, अन्य भूभागमा हत्या, अपहरण र कुटपीटका घटना बढेका छन् । निर्वाचनअघि सुरक्षा व्यवस्थालाई चुस्त/दुरुस्त बनाउनु पर्ने देखिन्छ ।   

• धनुषाको जनकनन्दनी गाउँपालिका १ स्थित सीमावर्ती क्षेत्रमा शुक्रबार राती घाँटी रेटिएको अवस्थामा शब बरामद ।

• नुवाकोट विदुर नगरपालिका २ मा शम्भे मिजार शनिबार मृत अवस्थामा भेटिए । उनी तीन दिनदेखि बेपत्ता थिए ।

• खोटाङको दिप्रुङ गाउँपालिका ३ छोरम्बुका एमालेको तर्फबाट वडाअध्यक्ष उम्मेदबार इन्द्र तामाङ नेपाली कांग्रेसको कार्यकर्ताको कुटाईबाट घाइते ।

• दाङ तुलसीपुरस्थित बुटवल बस्त्रालयका संचालक राजकुमार श्रेष्ठ शुक्रबार साँझ अपहरित ।

• पाँचथरको फिदिम १२ स्थित भोटेगाउँका ४० वर्षिय मिङमा शेर्पाको छिमेकी युमा शेर्पाले हानेको ढुंगाले लागेर मृत्यु ।

• पोखरा–लेखनाथ महानगरपालिका ९ पृथ्वीचोकमा शनिबार दिउँसो एक व्यक्तिको शब भेटियो ।

• झापाको दमक नगरपालिका २ का हेमकुमार दाहालकी नौ वर्षिया छोरी गंगाको हत्या ।

समाचारको स्रोत: राष्ट्रिय समाचार समिति(०७४जेठ २७)